Woensdag zijn we terug gekomen van een lang weekend Bali, waar Jan een paar dagen welverdiende rust heeft genomen. Ik ook, maar in mijn geval was het bijvoeglijk naamwoord minder van toepassing, wat trouwens niet heeft verhinderd dat ik van iedere tel heb genoten.
We gingen overigens naar Bali omdat we waren uitgenodigd voor de verjaardag van Jan z’n werkgever, Kay. Hij werd 40 en zijn vrouw had daarom een feestje voor hem georganiseerd. Ik durfde daar vorige week niet over te schrijven, bang dat ik via mijn gezellige praatjes en een kleine wereld de verrassing snel en effectief om zeep zou helpen. Zul je net zien!
We werden verwacht bij Beachclub Como in Canggu voor sunset drinks and dinner. Een mooie gelegenheid om eindelijk die leuke jurk en hakken aan te doen die ik naar Indonesië had meegesleept, maar nog nooit heb gedragen.
Op een terras aan het strand stond een lange tafel gedekt onder de palmbomen. Ernaast loungebanken, waar we de avond begonnen met cocktails, uitkijkend over de oceaan. (Opmerking voor mijn kinderen die nu waarschijnlijk vertwijfeld met hun ogen rollen: Ik heb heus wel de alcoholvrije variant gekozen! Wilde zelf ook niet het risico lopen om de koelkastendans te gaan doen op de tafel, voor de ogen van Jan z’n collega’s… Opmerking alle andere mensen: bovenstaande is beslist nog nooit gebeurd, maar om onduidelijke redenen de grootste angst van mijn kinderen).
Later werd de tafel vol gezet me schalen vol heerlijke gerechten uit allerlei verschillende culturen en leerden we al etende andere expats kennen die ons overlaadden met tips voor het expatleven. De meeste zinnen begonnen met ‘Jullie moeten echt…’ waardoor wij na een heel gezellige avond tegen elkaar zeiden: ‘Zullen we gewoon doen wat wij prettig vinden?’ Iedereen bedoelde het ongetwijfeld ontzettend goed, maar eigenlijk willen wij helemaal niets moeten en zien we liever vanzelf wat er komt.
De rest van de dagen op Bali hebben we heerlijk relax gezwommen, langs de zee gelopen, lekker gegeten (deze keer vooral vers gevangen vis en geen gekkigheid met geitenogen enzo) en een klein deel van het eiland verkend.
Bali is hindoeïstisch en dat is niet te missen: Overal tempels en beelden. Ik wordt daar altijd een beetje ongemakkelijk van, iets met gesneden beelden en andere goden, denk ik. Die beelden zien er dan ook nog eens angstaanjagend uit, wat zeker niet helpt.
Als je tempels wilt bezoeken, dan kan je op Bali in ieder geval je hart ophalen, maar wij wilden liever wat meer natuur zien. We zagen op internet prachtige uitstapjes, maar alles was een behoorlijk eind rijden en daar hadden we dan weer geen zin in. We hebben het dus bij de oceaan gehouden en dat was beslist geen straf. En een tempel kregen we er ook nog bij cadeau, want een van de mooiste tempels van Bali, Tanah Lot, ligt in de zee.
Inmiddels zijn we met een bruin velletje weer veilig teruggekeerd in Jakarta. Wat waren we blij dat Afif ons ophaalde bij de luchthaven. Na 10 dagen door andere chauffeurs te zijn rondgescheurd (en dat bedoel ik letterlijk!), was het heel fijn om weer te worden gereden door de rustige en voorzichtige Afif.
Rachel was er niet, maar had het huis glimmend en blinkend voor ons achter gelaten. Zij vroeg maandag of ze een paar dagen vrij mocht nemen om naar huis op Borneo te reizen, want haar stiefdochter kreeg haar diploma en daar wilde ze graag bij zijn. De bescheiden manier waarop ze hierom vroeg, past helemaal bij de cultuur hier, evenals de enorme dankbaarheid voor de toestemming, maar vind ik nog steeds ingewikkeld om mee om te gaan. Want natuurlijk laten we haar met alle liefde gaan! Oké, wel nadat ik in een split second dacht: Dan moet ik álle was van onze reis dus zelf doen, dat is balen! Een ongecontroleerde eruptie van een verwend brein zullen we maar zeggen, maar absoluut beschamend in vergelijking met de dienstbaarheid en dankbaarheid van de mensen hier. En ondertussen gun ik deze lieve vrouw de momenten met haar dierbaren juist zo ontzettend! Dus toen Rachel mooie foto's stuurde van de diplomering, waarop ze zat te stralen tussen haar familie heb ik blijmoedig nog een wasje in de machine gestopt. There is nothing wrong with my hands tenslotte!
Comments