DECEMBER

Onze tuinman Noto is gelukkig weer redelijk opgeknapt. We weten inmiddels wat hem mankeerde: een vervelende darminfectie, waardoor hij een paar dagen in het ziekenhuis moest blijven. Drie dagen na ontslag uit het ziekenhuis verscheen hij zwaaiend op zijn benen bij één van de collega’s waar hij ook werkt, die hem uiteraard direct weer terug naar huis gestuurd heeft om eerst aan te sterken. Eind van diezelfde week kwam hij weer, nog steeds zo slap als een vaatdoek en mocht hij opnieuw terug naar huis om rust te nemen. Het maakt wel duidelijk hoe diep de angst hier zit om je baan en inkomen te verliezen.

Inmiddels hadden wij ook begrepen dat Noto, net als veel oudere mensen in Indonesië, leeft op een eenzijdig en ongezond dieet van voornamelijk rijst of noedels. Jan en de twee collega’s waar Noto ook werkt, kwamen daarom met het plan om aan onze ibu’s te vragen om wat extra te koken, zodat hij door de weeks iedere dag minimaal één gezonde maaltijd krijgt. Omdat ik al in Nederland was op dat moment, besprak Jan het met Rachel, die razend enthousiast was. Iets tè enthousiast misschien, want ze stelde aan Jan voor dat ze Noto de maaltijd dan zou voorzetten, hem zou filmen terwijl hij at en het filmpje dan met ons zou delen als bewijs. Jan wist niet hoe snel hij dit fanatisme moest indammen natuurlijk, maar we hebben er samen wel smakelijk om gelachen. En het is typisch Indonesisch: als je een opdracht krijgt maak je een foto of filmpje als bewijs dat je de opdracht hebt uitgevoerd. Of het onderwerp een oude, half zieke man is maakt dan natuurlijk niets uit.

Voor Jan terug vloog naar Nederland vertelde Afif (met een grote grijns, omdat hij Rachels controle-drang deze keer niet zelf hoeft te ondergaan) dat Rachel Noto inderdaad iedere keer als hij komt een gezonde maaltijd voorzet en bij gebrek aan toestemming tot filmen, bij hem blijft zitten tot hij zijn bordje leeg heeft. Een werknemer met meer verantwoordelijkheidsgevoel ga je nergens vinden denk ik…

Inmiddels zijn Jan en ik allebei terug in Nederland. En ik moet het echt even kwijt:

Wat. Is. Het. Hier. KOUD!

De ene dag dobberde ik nog lekker in mijn lauwwarme zwembad met een omgevingstemperatuur van 32 graden en de volgende ochtend stond ik bij te bibberen bovenaan een vliegtuigtrap in ronduit Siberische omstandigheden (met tot overmaat van ramp alleen een dun vestje aan, want: ik had het hele jaar dat dikke vest meegesjouwd en nooit nodig gehad, dus nu maar niet meer meegenomen…) . Brrr!

Op de groepsapp van de Nederlandse gemeenschap in Jakarta ging het dan ook nergens anders meer over, aangezien heel veel mensen in de afgelopen week naar Nederland vlogen. Hoewel je Jakarta gewoon winterjassen kunt kopen (voor het geval de temperatuur onverhoopt een keer onder de 25 graden mocht duiken waarschijnlijk), was iedereen die geen jas bij zich had toch behoorlijk in paniek. Ze zullen het in de Lippomall vast hebben kunnen merken aan de verkoopcijfers. Hoe de diepvrieskou in Nederland een kerstcadeautje voor de ondernemers van Kemang werd…

Het voordeel van de kou en de donkere dagen is dat ik ineens besef dat het december is, want dat gevoel kon ik in Jakarta echt niet krijgen. Heerlijk om het in huis weer gezellig te maken en ’s avonds met de kaarsjes en de houtkachel aan onder een kleedje te kruipen.

Maar december betekent ook dat ons eerste jaar in Indonesië er alweer op zit. Ik heb vanaf het begin een fotoboek bijgehouden, waar inmiddels 70 pagina’s met foto’s van onwaarschijnlijk mooie plaatsen in zitten. Soms kan ik bijna niet geloven dat ik dat allemaal echt heb meegemaakt…

Het einde van het eerste jaar is ook mooi moment om jullie allemaal te bedanken voor het lezen van deze blog. En voor alle lieve, leuke en spontane reacties die ik kreeg via mail, app of Instagram. Dat maakt het schrijven echt nog leuker!

Jan en ik hopen op 21 januari 2023 weer terug te vliegen naar Indonesië, dus tot die tijd komen er waarschijnlijk geen blogs meer , al weet je dat natuurlijk nooit. Ook namens Jan sluit ik dit jaar daarom af met de wens van de foto bij de blog. Fijne feestdagen en tot in het nieuwe jaar!