Jan vindt dat ik eruit zie als een klein kind in een snoepwinkel: Een heel huis mogen inrichten, wat een feest! Maar wel een heel intens feest weet ik inmiddels. Je hebt zóóveel nodig om een volledig leeg huis te vullen!
Nu ik deze blog schrijf zit ik aan de eettafel met uitzicht op het zwembad. De afgelopen dagen hebben we veel geshopt en nog meer meubels in elkaar geschroefd. Het resultaat is dat we ons echt al thuis gaan voelen, maar zo'n groot huis als dit heeft nog wel wat nodig om een beetje knusser te worden. Ik had daarom bij voorbeeld een vloerkleed in gedachten, maar dat vind je hier niet zomaar. Waarom zou je ook een vloerkleed willen als het toch altijd 30 graden is? Maar zoals onze schoonkinderen het kernachtig hebben verwoord: Als een Van den Brink iets in zijn of haar hoofd heeft dan gáát het gebeuren en wel direct... ik denk dat er wel een vloerkleed komt ;)
Vrijdagochtend werden de grote meubels geleverd. We hadden afgesproken om 10 uur en zouden direct daarna naar de Ikea gaan. Om 9 uur kregen we al een telefoontje dat de vrachtwagen voor de deur stond. Wat een meevaller, dacht ik toen nog. Helaas zat niet alles in deze vrachtwagen en ook niet in de volgende en werd het half 2 's middags voordat alle meubels geleverd waren. En hoewel Jan al vaak heeft gezegd dat je hier alles moet nemen zoals het komt (en geloof me, ik doe mijn best!), voelde ik toen wel een bepaalde irritatie in mijn West-Europees geprogrammeerde brein: 10 uur is toch gewoon 10 uur? Hoe moeilijk kan het zijn? Lijkt me een punt van ontwikkeling aangezien ik hier nog 3 jaar woon...
Maar uiteindelijk togen we om 2 uur alsnog naar de Ikea, dwars door het vrijdagmiddagverkeer van Jakarta, wat betekent dat we nogal lang onderweg waren. Afif ging met ons mee de winkel in (die zo exact hetzelfde is als in Nederland dat je bijna denkt dat je Amersfoort rondloopt!) om te tolken, want we wilden de grote dingen graag thuis laten bezorgen en wisten niet zeker of we dat wel duidelijk over zouden kunnen brengen.
Tot zover geen vuiltje aan de lucht, we kozen allebei een bureau en een bureaustoel uit en nog zo ongeveer 100 andere dingen en waren echt bijna door het showroomgedeelte heen toen de vloer begon te bewegen. Zo'n anderhalve seconde lang dacht ik: rijden hier zo dicht langs het pand zulke grote vrachtwagens? En toen drong pas door dat dit wel een aardbeving moest zijn. Een paar tellen later bewoog de vloer weer, nu duidelijker voelbaar, het was net of de grond begon te rollen en de hangende borden in de winkel zwaaiden heen en weer. Direct daarna begon het personeel ons naar buiten te dirigeren. Dat was het moment dat de adrenaline door me heen golfde: dit is heftig! We worden geëvacueerd, misschien wordt het nog wel veel erger!
Onze evacuatieroute liep 2 trappen af, door de parkeergarage en daarna weer de trap op naar de parkeerplaats buiten. Wij waren de voorste mensen en toen ik zag dat we 2 trappen af moesten, voelde dat heel tegenstrijdig: daar beneden wil je niet zijn als dat betonnen kolos echt omvalt! Maar goed, het was nou niet echt het moment om een discussie te starten over de nooduitgang, dus we zijn zo snel we konden naar buiten gegaan.
Daar hoorden we dat het om een aardbeving ging in het Zuidwesten van Java, zo'n 160 km bij ons vandaan en dat de beving een kracht had van 6.6 op de schaal van Richter. Na ongeveer een uur wachten op de parkeerplaats en een kleine naschok, mochten de auto's uit de parkeergarage gehaald worden en kon iedereen naar huis. De Ikea ging die dag niet meer open. We waren echt heel dankbaar dat het hierbij gebleven was, maar het was ook heel gek om naar huis te gaan zonder spullen.
Daarom waagden we op zaterdag een nieuwe poging en toen kwamen we met 3 (!) overvolle karren èn een enorme lijst van te bezorgen artikelen de winkel uit. Het was passen en meten om alles in de auto te krijgen (en die is best groot!), maar het is gelukt.
Daarna mocht Jan nog naar zíjn snoepwinkel: de elektronicazaak. Niet dat jullie dus denken dat dit huis alleen maar mijn feestje is ;)
Inmiddels is het meeste in elkaar gezet en geloof het of niet: Ik ben alweer nieuwe lijstjes aan het maken...
Comentarios